Sen Gittiğinden Beri Şiiri - Erhan Turan

Sen gittiğinden beri tüm gidişlere küskünüm artık.
Küskünüm aniden olmaması gereken vedalara.
Ayrılıklara, dargınlıklara, yarım kalan bütün umutlara...
Ve sana...
Giderken bana olan o anlamsız bakışlarına,
Küskünüm sensiz uyandığım her günün sabahına,
Umursamıyorum artık hiçbir şeyi,
Sen gittiğinden beri...
Yaşıyorum ama inadına,
Geleceğin günün umudu adına...
Bir gazete aldım bu sabah, Bakkal Ahmet abinin oradan.
Ve sayfalarını çevirip okumaya başladım, bir satırını bile
kaçırmadan.
Anlayacağın yeni hayatıma ilk adımını attım bu şekilde
sen olmadan.
Bir de sigara yaktım, sayfalarına boğulmuşken gazetenin.
Karşımda da duvara asılı resim vardı, benimle senin.
Sabah sabah sigara içmeme kızdığını hatırladım bir an.
Biraz daha hızlı çektim, bitmek üzere olan sigaradan.
Sigaranın dumanı mutfağa süzülürken yan odadan,
Bir çay koydum, yanında da yumurta yaptım, hem de
rafadan.
Farkında bile değilsin ama ilk defa sensiz bir kahvaltı
yapacağım,
Yumurtasını bile kendim yaptığım...

İlk defa adımı mı attım kapıdan dışarıya sen gittiğinden beri.
Serseri bir kurşun gibi dolaşırken sokakları adım adım,

Bilmem kaç çizgili, kırış kırış elbiselerimin farkında ol-
madığımı anladım.

Kimin umurundaydı ki ne hâlde olduğumun,
Bak bilmediğim bir sokağın ortasında yine kalakaldım!
Ayaz gecenin serinliği titretirken tenimi,
Öğrenmeye mecalim bile yoktu o an bulunduğum yerimi.
Sabah güneşi ısıtmaya başlarken beni, uyuyakaldığım o
sokağın başında,

Anladım sanki biraz ne kadar perişan bir hâlde olduğu-
mu o anda.

Ve yol almaya başladım tekrar, bütün küskünlüklerim
yine sırtımda.
Benim hayatım böyle işte, sen gittiğinden beri.
Kâh orada kâh burada kâh şurada,
Vurdumduymazlığın başıboşluğunda,
Gelmeyen yarının yorgun sabahında...
Ve sensizliğin anlamsızlığında!