*******Sen Gittiğinden Beri

Sen Gittiğinden Beri

Sen ki fedakârlıkta, kadınların pirisin
Evlâdını severek, şehit veren birisin.

Boşa mı gitti ana, verdiğin emeklerin?
Sen gideli değişti, al rengi yüreklerin.

İslam coğrafyasında, kan ve barut kokuyor
Bir kör savaş yüzünden, durmadan kan akıyor.

Ülkemin başkentinde, bayrak yakıldı ana
Nasıl dayanır insan, ölüm geliyor bana

Minik bebeler yetim, büktüler boyunları
Soysuz itler türemiş, bitmiyor oyunları.

Yetimin titremesi, güneşi donduruyor
Anaların feryadı, mahşeri andırıyor.

Zâlim zulmün peşinde, insanlık seyrediyor
Düşündüm beşeriyet yamyamlığa gidiyor

Ezilirken mazlumlar, söyle sen susar mıydın?
Haksızlığa yenilip, sineye basar mıydın?

Bir elinde bebeğin, Mushaf vardı birinde
Emânetlerde yandı, yara büyük derinde.

Yüreklerde bencillik, Müslüman kan ağlıyor
Onların feryâdından, yer, gök kara bağlıyor.

Bu mu olmalı ana, gördüm insanlık ölmüş
Kalleşler acımadan, benim halkımı bölmüş.

Dünya tanınmaz halde, söyle emanet nerde?
Küffar ayakta ana, Müslim düşüyor derde.

Nene sen yaralara, merhem diye erirdin
Gerekse seve seve, öz canını verirdin.

Eğer tekrar gelseniz, tanır mısın bizleri?
Vatan kurtaranların, tez silinmiş izleri.

Bu gün için mi ana, ödediler canıyla?
Vatanım sulanmıştı, şehitlerin kanıyla.

Nene hatun sorma ki, dertler dağları aştı
Ne hâle geldik diye, gözümün yaşı taştı.

Bırakın ben öleyim, yurdum ayakta kalsın
Dalgalansın bayrağım, barış marşları çalsın.

Kanar özler içerden, bulunmaz ki saranlar
Allah’tan da korkmuyor, çocukları vuranlar.

Dünya lal olmuş ana, ağzı bıçak açmıyor
İkiyüzlü insanlar, gözler umut saçmıyor.

“Bana dokunmasında, yaşasın o yılanlar”
Diyoruz düşünmeden, arşa çıktı yalanlar.

Sen gittiğinden beri, hep kalleşler türedi
Anavatanı bölmek, o itlerin muradı.

Her şey öldü ey nene, derdim kime söyleyim!
Herkes sus pus bakıyor, bu hâle ben neyleyim…

13/04/11
Fatma KALKAN