Sen Gittiğinde… Şiiri - Adem Kaltar

Saat üçü beş geçiyor
İçim geçiyor
Kulağımda volkmen
Ve ayrılık şarkıları kederli melodiyle
Dudaklarımda bir fısıltı
Eşlik ediyor sessizce

Saniyeler kovalıyor dakikaları tik tak
Gözlerim takılmış yıldızlara
Uzaklara uçsuzluğa
İçimde bir sevgimi bir acımı bilmem
Büyüyor büyüdükçe…

Alıyorum dizlerimi kollarıma
Takılıyor gözlerim yıldızlara
Aklımda sen…

Tahammülüm yok artık
Gömmüşüm içime günahlarımla seni
Yudumluyorum acı kahvemi
Yudumluyorum uykusuzluğu
Bir kez daha gidişinden sonra…

Ama artık alışmışım sensizliğe
Seni şarkılarda buluyorum
Bana bıraktığın hediyelerde
Mavi gecelerde,gök kubbede
Yaşlı gözlerde…
Bir çilgin aşik tarafından yazılan duvar yazılarında
Seni şarkılarda buluyorum
Acı kahvemde
Rengiyle gözlerini, acısıyla seni andırıyor
Yudumluyorum her gece
Yudumluyorum acıyı,kahveyi

Bir an takılıyor gözlerim
Giderken götürmediğin eşyalarına
Düşüyor elimden fincanım
Alıştığımı sansam da yokluğuna
Düşüyor elimden fincanım…

Seni karanlık gecelerde buluyorum
Hüzünlü gecelerde
Ölümüne hıçkırıklarımda…

Buralar sensiz çok yalın
üstüme gelir duvarlar
Büyür gözümde heyula gibi yokluğun
İçimi senin efkarın sarar
Hatıralar döneceğin zamanı sorar…

Gidiyorum geçmişe yıllarca
Takılıyor gözlerim ıslak gözlerine
Bir ara diyorum kendi kendime
Ulan bu dünyanın kahrı çekilir mi diye
Sıkıyorum yumruğumu
Ama nafile

Seni kara gecelerde buluyorum
Hazin gecelerde…
Takılıyor gözlerim verdiğin güle
Duvarda kurumuş bir halde
Kalkıp gidiyorum yanına
Dokunuyorum kurumuş güle
Oda kurumuş
Sevdamızda
Gözyaşlarımızda…

Evet sevmek özlemekti
Sevmek acı çekmekti
Ama böylesi bırakıp gitmek yoktu
Böylesi arkasına bakmadan gitmek
Hem de gözyaşlarını saklayarak…