Sen Gittiğin Zaman Şiiri - Taner Şahin

Sen gittiğin zaman
Güneşin battığı yerlerden gelip sabahı bekledim
İnadına yaşadım sensizliği
Gecelerin yargıcında sorgularda kaldım aynalarda
Hüzünlü şarkılar dinledim kanadım sessizce
Sen gittiğin zaman ben hiç ağlamadım

Sen gittiğin zaman
Eylülü bekledim umutlu yarınlar satın aldım eylülden
Eylül yapraklarının yere düşmesini bekledim
Özlemini kalbimin ateşine koyup
Dağlarca ıssızlık çökerken kederli bir akşama
Kor gibi bıraktığın sesini dinledim
Sen gittiğin zaman ben hiç ağlamadım

Sen gittiğin zaman
Sensiz bir dünyada yaşamak tükenişim oldu
Apansız sisli bir geceden çıksan karşımda dursan
Aşkın ilk şehidiyim işte
Kalbinin surlarına dikerdim aşk bayrağını en yükseğe
Her akşam suskun gelirdi bana yalnızlığım
Bahçelerde dalgın açan boynu bükük mor menekşe
Sen gittiğin zaman ben hiç ağlamadım

Sen gittiğin zaman
Yıkılmayı benden uzaklara giderken
Batan güneşe bıraktım ölüm fermanımı
Sen gittiğin zaman ben hiç ağlamadım