Sen Gittiğin Gün Şiiri - Ünal Türkoğlu

Gittiğin gün,
Saatin tik takları sustu.
Kahvenin buharı
Artık senin soluk alışverişin değil.

Yastığın çukurunda
Bir boşluk büyüyor,
Kokun yavaş yavaş ölüyor.
Ben, o kokuyu diriltmek için
Her sabah uyanıyorum.

Ceketini asmışsın askıya,
Kolların hâlâ iki yana açık.
Üşür müsün diye düşünüyorum,
Sonra hatırlıyorum:
Üşüyen benim.

Bir bardak çay alıyorum elime,
Karşı koyamıyorum
Hiç şeker atmıyorum.
Senin içtiğin gibi.
Acı tadına rağmen.

Telefon titredi mi,
"Belki o" diye bakıyorum.
Bir reklam çıkıyor.
Gülüyorum kendime,
Sonra yokluğuna ağlıyorum.

Geceleri sokak lambaları
Birer birer sönerken
Ben, senin ismini
Avuçlarımı delen kar gibi
Saklıyorum.

Bir gün döneceksin.
Kapıyı çalacaksın.
Ben, o sesi unutmadım.
Ama şimdi,
Kapıyı açmaya korkuyorum:
Ya sen değilsen?