Sen Gitmeseydin... Şiiri - Döndü Dülger

Sen hiç gitmemiş olsaydın,
Belki yara alırdık, belki rüzgarın hıncına uğrardık.
Belki de dört tarafımız ateşle çevrilir öylece kalakalırdık,
Ama inan ki canımız bu denli yanmaz,
İnan ki kalan sayfalarımız bu denli acıyla dolmazdı.

Sen hiç gitmemiş olsaydın,
Belki başımızı koyacak bir yastığımız, belki sığınacak bir çatımız olmazdı.
Belki de yudumlayacak bir bardak çay bulunmazdı,
Ama inan ki gönül çaresizliğin elinde bu denli çırpınmaz,
İnan ki kalbimiz bu denli kedere boğulmazdı.

Sen hiç gitmemiş olsaydın,
Belki yine yüzümüzde derin çizgiler olur, belki yine saçlarımıza aklar konardı.
Belki de yıldızlara bakarken damağımızda buruk bir tat kalırdı,
Ama inan ki duvarda ki saat seni beklemenin utancını yaşamaz,
İnan ki hiçbir yağmur bu denli gözlerimize acıyı bulaştırmazdı.

Ama sen gittin,
Gökyüzü küstü,
Mavi griye döndü.
Ay görünmez oldu,
Yıldızlar bir bir söndü.
Sen hiç gitmeseydin!
Birlikte ağlar birlikte güler,
Ayrılığın seceresini tutmazdık bu denli.
Sen hiç gitmeseydin!
Ellerimizde bir demet solmuş ömür yerine,
Adımızı yazdığımız ağaçlarda her bahar aşkımız yeniden yeşillenirdi....
Döndü Dülger