Oniki ay vardı takvimimde sen gitmeden ônce çiçekler buram buram tenin kokar dolardı pencereme, gôz izin kalmış baktığın aynalarda dudak kıvrımların dudaklarımda, sesin kulaklarımı sağır edercesine vuruyor aklımın duvarına, gittiğin o ana sıkıştı zaman mevsim kışta kaldı ben son bakışta.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta