Sen Gitme Şiiri - Ömer Yüce

SEN
GİTME.!!!

/ Bu şiiri,
yarım asırlık bir ömrün
rastgele bir sonbaharının,
son deminden
gelişi güzel yazıyorum sana.../

Pencere önündeyim.

Vakit,
tanıdık bir akşam üzeri
günlerden cuma.

Dışarı da kış,
kemiğe dayanmış bıçak gibi.
Sonbahara dair,
ne kadar güzellik varsa
tek tek yok etmiş.

Yaşlı dünya
ekseni etrafında dönüp,
dönüp de oracığa yığılmış ihtiyar gibi
sokak ortasında,
sevenleri terkedip gitmiş ...
....
Bense,
gidenlerle,gelenlerin
yani iki mevsimin
tam ortasındayım şimdi.

Aba altından
sopa gösteren
önümde kış.

Çürümüş yaprağını,
kırılmış dalını,
ardında bırakıp gitmiş
güz’ün,
enkazı var ardımda.

Bu hengamede,
kafamı çevirdiğimde
gözüm takıldı duvardaki resmine

Ve içimden dedim ki;

“Herkes,
her şey gitse de,
sen gitme...”

Yanımda olmanı istiyorum
bir ömür dört mevsim.

Ağlarken gülerken
Yaşarken ölürken.

Yollar yıllar yazlar
kışlar gitsede
sen gitme.

Söz,
yaktıklarını
yıktıklarını onarırım
ömür boyu.

Gençliğin,
güzelliğin gitse de
sen gitme.

Canımı yaksanda
her nefeste,
beraber yaşlanalım
aheste aheste.
Bu can durdukça bu kafeste

Oğlan,kız gitse de
sen gitme.

Hani insan bazen
kendinden bile gitmek ister ya
ben kendimden gitsem bile

Sen,
benden gitme.!!!.

Öyüce