Sen Gitme Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Yörüngeden çıksın isterse küre
Dünyalar tersine dönsün sen gitme
Gecenin avcunda hapsolsun süre
Güneşin ışığı sönsün sen gitme.

Yıldızlar göklerden tek tek dökülsün
Hicrinle mehtabın boynu bükülsün
Denizler buz tutsun dağlar sökülsün
Sular çıra gibi yansın sen gitme.

Sebebi gönlümse bütün suçların
Sineme saplansın kirpik uçların
Ruhumla kördüğüm olsun saçların
Kokun ciğerime sinsin sen gitme.

Her gece boşluğu saracağıma
Her düşü kötüye yoracağıma
Bir ipte çırpınıp duracağıma
Ecel şerbetini sunsun sen gitme.

Yaşama sebebim,sensin nedenim
Sensin yar aklımı benden edenim
Kahrından derdinden ölmüş bedenim
Gözümün yaşında yunsun sen gitme.

Eğer sönecekse bir gün ışığın
Kabrime yer olsun kapı eşiğin
Bu meçhul bu garip deli aşığın
Omuzlar üstüne binsin sen gitme.

Nasıl parça parça dilim dilimim?
Her vakit kedere çekilmiş pimim
Eğer bilmiyorsam nerdeyim kimim?
Beni benden alan sensin sen gitme
.
Hasan Hüseyin YILMAZ