Sen git yemek ye Şiiri - Hilmi Tanrıkulu

Sen git yemek ye…
Ben rüya göreceğim.
Göremezsem,
Görene kadar gideceğim.

İlla ki göreceğim bu akşam.
Görmem gerekiyor zaman zaman.
Uzak kaldığımda toprağımdan,
Toprağımı çıkarıyorum rüyamdan…

Oyun oynuyorum yoklarla,
Babamı görüyorum, yorgunca,
Sevişiyorum aşkımla,
Konuşuyorum toprak olanlarla.

Uçuyorum üstüm açıkken,
Üstümden geçen meltemden…
Rüyalarımı arıyorum, unutmuşken,
Puslu hikâyeler arıyorum,
Sen yemek yerken…

Unutuyorum çok sabah,
Kalkarken âşık olduğumdan,
Bereketini kaçıyorum uykularımın,
Sıkılınca rüyalarımdan.
Kâbuslarımdan…

Bazen karışıyor rüyalarım ile hayatlarım,
Ayaklarımın altından deniz geçerken,
Yaşıyor muyum gerçekten,
Uyuyor muyum yaşarken,
Bilmemezlikten geldiğimden, bilmediğimden,
Karışıyor istemeden…

Gözlerim uykuma düşerken,
Ellerimi ayırıyorum bedenimden,
Ayırmam gerekiyor zaman zaman,
Uzak kaldığımda rüyalardan…

Uyuyorum çünkü,
Görüyorum,
Gördüğümü,
Unutuyorum….

Sen git,
Yemek ye…