Sen Git Evine Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Deli gibi aradım seni, her yerde
Çok sancılı acılar çektim, çiçeğim
Bu ömrüm geçti, karanlık gecelerde
Seni ararken gitti, benim gençliğim

Gülücüğün olmadan, yaşayamadım
Akşam, dibine dibine vurdum barda
Yokluğunda, nefes bile alamadım
Rutubetli odamda, çok kaldım darda

Gece hüzün içinde, yatağa yattım
Seni bulurum umuduyla, uyandım
Sabah erkenden, sokaklarda tur attım
Koşuşturmaktan, kanlı tere bulandım

Seni düşünerek geçti, her bir günüm
Sayende aksi, agresif biri oldum
Mutlu, neşeli geçmedi hiç bir günüm
Karamsarlıktan, en dibe kadar vurdum

bir bilsen kara gözlüm, nasıl sıkıldım
Şehirde, bulamadığım için seni
Ölümün, tam da kıyısında yaşadım
Bu şehrin havası, sanki boğdu beni

Üzüntümden, fazla içmeye başladım
Çünkü her bir günüm, çok efkarlı geçti
Hepten gece yaşantısına, alıştım
Geceleri, koca dünya benim oldu

Kıvırcık saçlı gerçek dövmen, belimde
Ruhumu benden eden adın, dilimde
Yıllanmış içki şişeleri, elimde
Ay gibi güzel hayalın, gözlerimde

Bir oyana, bir bu yana koşup durdum
Başı boş, sarhoş vaziyette yaşadım
Yavaş yavaş, bu güzel hayattan koptum
İstesem de, bir daha ayılamadım

Bir gece sahilde, şuursuzca gezerken
Denk geldim, şiddetli lodos rüzgarına
Ben tamda, bildiğim duaları okurken
Götürüp çarptı beni, set duvarına

O anda, her şeyimi kaybettim derken
Birden bire, acı gerçeği buldum
Öyle yada böyle, sen yanımda yokken
Ben günlerce sensiz, tek başıma durdum

Sensiz, yaşaya bildiğimi anladım
Birini ölümüne sevmek, gereksiz
Ben, başı boş gençliğimi çok özledim
Yaşamak istiyorum artık, kedersiz

Hadi şimdi yavaştan, sen git evine
Geçiremem seninle, kalan ömrümü
Önüme çıkan, ilk güzelin eline
İnadına vereceğim, mor gülümü