Sen gidiyorum dediğin de Şiiri - Ali Temel

***Sen gidiyorum dediğin de
Sen gidiyorum dediğinde
Dilim ağzımda yandı kavruldu
Ellerim sana dokunmak için kudurdu
Gözlerimin güneşi söndü
Bedenimden iplik iplik ter döküldü
Soğuk kış akşamlarında ateşlendim
Oturduğum yerden kalkamadım
Buz tuttum sanki hiç çözülmeyecektim
Sen gidiyorum dediğinde
Dünya karardı sanki kördüm
Ben senin için kendime dövüldüm
Küçücük kum tanesi olup ufaldım
Düştüm yere yığılıp kaldım
Ruhumu ecele teslim ettim
Sen gidiyorum dediğinde
Karmaşık başımdan beynim gitti
Damarlarımda kanım bitti
Vücudumun ülkesinde sularım çekildi
Şu rezil hayat beni bir daha telef etti
Sen gidiyorum dediğinde
Baktığım her şey kayboldu
Etrafımdaki ne varsa yok oldu
Çevremdeki herkes tek tek öldü
Sanki bundan sonra yaşam yoktu
Yemyeşil baharım kurudu
Kalbimdeki uçan kuş vuruldu
Özgürlük telaşlarım durdu
Sol göğsümdeki vatanım yıkıldı
Sen gidiyorum dediğinde
ALİ TEMEL