Sen gidiyorsun ya Şiiri - Serhat Fidan

Sen gidiyorsun ya
Arkandan sözcük ağlıyor
Bu yalnız ve kimsesiz kente
Cümleler yas tutuyor
Ben ise darma duman oluyorum..

Sen gidiyorsun ya
Kalabalık içinde yalnızlaşıyorum
Her şey susuyor
Bir mum gibi ben de tükeniyorum

Sen gidiyorsun ya
Satırlar yetmiyor seni anlatmaya
Cümlelerim ise ;
Serseri serseri dolaşıyor satırlarda
Ben ise boşluk tıkılıp kalıyorum

Sen gidiyorsun ya
Herkes sana benziyor
Her şey seni andırıyor
Şu yaralı kalbim ise
Başkalarını sen sanmaktan harap oldu

Sen gidiyorsun ya
Artık bana kimse tatlı tatlı bakmayacak
Beni kimse sevmeyecek…

Sen gidiyorsun ya
Yaşayan bir ölüye dönüyorum
Kimim kimsem kalmadı
Kimse umrum da olmayacak artık
Her gün her Dakka ölmeyi bekleyen bir mahkum gibi olacağım

Sen gidiyorsun
Dünya bana zindan
Şu gökyüzü ceza evini andırır
Şu toprak yok mu
Beni içine almamak için her yolu deniyor

Sen gidiyorsun ya
Zaman tükenmek bilmiyor
Her Dakka
Her saniye
Sanki bir asır gibi geliyor bana

Sen gidiyorsun ya
Gözlerine bakamayacağım
Seni sevdiğim fısıldamayacağım
Sana bakamayacağım

İşte sen gidiyorsun diye
Her şey cehennemi andırıyor
Yokluğu ise
Yalnızlığımı körüklüyor
Senin yokluğunu ise
Hiçbir şeyle anlatamıyorum...
Serhat