Sen Gidiyorsun Şiiri - Erdal Tapkan

Sen gidiyorsun
Yıldızlar ve çiçekler ülkesine
Ben kalıyorum
götüboklu dünyada
Ellerinde coplar
Bellerinde silahlar
Korku salıyorlar cihana
Korkan namerttir

Güvercinler uçmuyor artık
Bu ülkede
Anaların gözyaşı dinmiyor artık
Umutlar hayaller bitiyor
Özlemler hasretler yaşanıyor
Sürgün günlerimizde
İnsanlar barışa aç
Barışa özlem duyuyorlar
Haykırıyor dilleri
Barış hemen şimdi
Kafalarına iniyor coplar
Yürekleri deliyor kurşunlar
Analar ağlıyor
Dağlarda yankılanıyor zılgıt sesleri
Arşa değiyor başımız
Umuda koşuyor
Güneşe koşuyor ayaklarımız
Barışa koşuyoruz

Sen gidiyorsun yıldızlar ve çiçekler ülkesine
Ben kalıyorum hücrelerde unutma
Beynim seninle
Umutlarım seninle
Türkülerim sana
Şiirlerim seni anlatıyor
Bedenim kalıyor hücrelerde
Ellerim okşuyor saçlarını
Gözlerim süzüyor bedenini
Ne kelepçeler ne prangalar
Ne de hücreler engel olur bana
Bedenim kalıyor hücrelerde
Ruhum seninle
Dörtlerin gecesinde bir kibrit çöpüyüm
Dağlarda bir kartalım
Dillerde bir türküyüm
Tarihten bir destanım
Bedenim kalıyor hücrelerde
Ruhum seninle

09.07.2001