Sen Gidince Bu Şehirden

Sen gidince bu şehirden,
En alt katında yaşamayı öğrendim hayatın.
Kitaplar da yaşattım seni,
Mısrası gülüşüne benzeyen,
Dörtlükler diyarıydı gözlerin.
Fesleğenler susuz kaldı sen gidince,
Art arda denizler öldü,
Sonra bir gece çöktü İstanbul'a,
Karanlık masallar anlattı yıldızlar bana.

Kuşlar sustu sen gidince,
Sığınacak yürek aradı çocuklar,
Kalplerde dövüştü kederler.
Sen gidince bu şehirden,
Savaşlar sızdı dostluklara.
Tarihin tozlu raflarında;
Yarım bir sevda bıraktın derinde.

Maviye cemre düşmedi senden sonra,
Mevsim aynı kaldı.
Sesinde gördüğüm cenneti,
Çiçeklere anlattım sadece.
Sen gidince bu şehirden,
Bir soğuk matem kaldı geride...