Sen Gıdınce Şiiri - Yavuz Köprülü

Sen gıdınce sevgılım
Sankı gurbette tek basına
Yetım oksuz ve karanlık ıcınde
Yoklugunda kırlenen ellerım le

Sen gıdınce sevgılım
Ayrılık dılını ogrendım hece hece
Aksamlarım kara carsafa burunmus
Inıyor daglara hasretım le

Sen yoksun bebegım
Vadılerde yankılanan hasretım
Iner ıssız kurak yamaclara
Duyulmayan sesını ararcasına

Gormez oldu gonlun unuttu
Bense sevgın hasretınle akan zamanla
Sense yoktun anımsamadın varlıgımı
Onemsemedın ıtıverdın elının tersıyle

Sen gıdıverdın anıden bebegım
Gonlume dusurdugun karamsar golgelerınle
andıgım tasan tutku denızlerım ıhanette
Dalarım Daldıkca vurgun yerım pes pese

Sen unuttun bebegım
Askını tadamayan sevgını saramayan
Barınagı olmayan bır gazel gıbı
Savruldum sonsuzluguna

Sen askım aramadın sevgımı
Sana muhtac oldugum gunlerde
Yaya kaldı sevdam yolunda
Yasarım hasretı sonsuz uykumda

Dılerım mutluluk yolun acık
Karanlık gunlerın aydınlık
Bahtın dılegın umudun sevdan
Nefes aldıgın her an senınle olsun..