Sen Gidince Şiiri - Erdal Alga

Sen gidince
Zihnimde saat durduğu yerde
Yelkovana yürü demeyi unuttum
Gece neydi, gündüz neydi
Geceyi unuttum, gündüzü unuttum
Bilmeyi, hissetmeyi unuttum
Daha da kötüsü
Hatta en kötüsü
Ummayı unuttum.

Sen gidince
Otogarları unuttum
Gelip kavuşmayı
Gidip özlemeyi
Yolları gözlemeyi unuttum
Yolu yordamı unuttum.

Sen gidince
Seni unuttum önce
Zoraki bir hafıza kaybı
Sonra sevgiyi unuttum
Değersiz bir şeymiş gibi.

Sen gidince
Gelmeyi unuttun anlaşılan
Beni almayı unuttun
Gidişin var aklımda sadece
Ben yaşamayı unuttum
Ölmeyi de unuttum ne hikmetse.

Sen gidince
Kar vardı yerde
Güneş tepemde
Ağaçlarsa çiçek açmıştı
Ben mevsimi unuttum.

Sen gidince
Ruhtum bedenimi
Bedendim ruhumu unuttum
Sitem oldum arada bir,
Arada bir küfür
Ahireti unuttum,
Bu dünyayı ise tümden.

Sen gidince
İyiyi, güzeli
Günahı sevabı unuttum.
Her nefes düşman her güne
Dostu unuttum,
Hayata kucak açmayı bir de.

Sen gidince
Beni unuttun
O da bir şey mi be
Ben, beni unuttum.