Sen Gidersen Şiiri - Kerim Kolcu

Sen gidersen sevgili yagmurlar yagmaz kurak topraklarıma,
Kurak iklimlerde eser bedenim.
Bir rüzgardan, bir rüzgara koşar, çocukluğum bir damla suya hasret kalırım kimseler anlamaz beni.
Sen gidersen benim olan ne varsa seninle gider,
Bendeki ben gider.
Bütün benligim birbirine karışır,
Göz pınarlarım yolunu şaşırır, Bedenimden göz yaşı,
Gözlerim kan kusar.
Sözlerimi ucsuz bucaksız semaya savururum
Benligimi dipsiz bir uçuruma bırakırım,
Ruhumu cam kırıklarında yürümüs gibi kanatırım.
Kanarım da asarım gözlerimi, her safak vakti, her yol agzına,
Kimseler bakamaz.
Sen gidersen kalakalırım ben, unutulmuş terkedilmiş istasyonların kimsesizliğinde...