Sen Gidersen Şiiri - Kerim Bulat

Kıyamet ne zaman diye sorarlar..
Derim ki...
Küçük kıyamet ben gidersem,
Büyük kıyamet Sen gidersen..

Sen bir gün gidersen,
Arkanda çok yetim bırakırsın..
Biliyor musun..?
peşinde ’öksüz’ kalan çok olur.
Gözleri hüzünlü,
Yüreği yaşlı..

Bastığın yerler,
Tüller, perdeler,
Çekmecedeki eski düğmeler,
Mutfaktaki tencereler..
Dolabının içindeki giysiler..
Evindeki kapılar ve pencereler..
Hep yetim kalır..

Sen gidersen,
Sabah artık susar,
Susar mutfaktan gelen tıkırtılar.
Çay dökeni olmayınca,
yetim kalır bardaklar.

Sen gidersen,
Güneş ısımaz, ışıtmaz..
Yıldızlar parlamaz
Hüzünle dolar dolunay.
Sen gidersen ,
boynunu büker demlik..
Yetim kalır Çay..

Sen gidersen ,
ne çok kişi gider aslında;
Bir anne gider...
Bir baba..
Bir dost...
Bir kardeş,
Bir abi,
Bir abla,
Bir arkadaş...
Bir Yâr..
Bir sevgili..
Bir Can gider..

Sen gidersen,
Bulutlar derinlere dalar,
Yağmurlar ağlar,
Cihan yetim kalır.

Sen gidersen
Kalbler durur,
Yürekler öksüz kalır..
Tebessümler küser,
Zaman yetim kalır..

Sen gidersen..
Şehir sessiz kalır.
Dünya nefessiz.
Ben Sen'siz,
Ben öksüz,
Ben kimsesiz..
Bu can yetim kalır..

Gitme ne olur ..
Ne yapar kelimeler sensiz..
Kime yazılır en güzel sözler..
Bırakma şiirleri sessiz.
Sen gidersen
ruhum gömülür kefensiz..

İkiden bir çıkarsa,
Bir kalır derler, yalan.
Sen gidersen,
Geride sadece bir hiç kalır.

Ey Can..!
Ey Can'dan öte Can..
Sakın gitme.
Sen gidince..
Ne kalp dayanır buna
Ne yürek,
Gitme sakın benden önce..