Sen Gidersen Şiiri - Zülfikar Yapar Kaleli

Sen gidersen güzel dertler depreşir,
Pamuk ipliğine bağlı yaşanmaz!
Sen gidersen Ey vah, gökyüzü üşür!
Kahır düğümlenir, yürek boşanmaz!

Sen gidersen güzel, hasta olurum,
Direncim kırılır, güven kaybolur.
Korkarım ki omzumdan solurum,
Sen gidersen gayri söz haram olur!

Güneşin ziyası düşünce aya,
Gece arzuhali verdim postaya…
Umut sensin, yol kapalı, ben yaya,
“Neme lazım” demek ölüm hastaya!

Yüreğimde bir kor ateş yanıyor
Bana doğru yürür müsün yol diye?
Senden sonrasını ölüm sanıyor
Gönül işte, görür müsün, kul diye?

Artık ölüm yakın iki karıştan,
Nefesi olmadan yaşar mı insan?
Güveni yitiren kopar yarıştan,
Bakarsın ki olur yer ile yeksan!

Gözlerimiz ağlamaya hep hazır,
Hasrete yükümlü bülbül ötüyor,
Ne gönülde neşe, ne bende huzur,
Sen gidince güzel her şey bitiyor.