Sen Gidersen Şiiri - Şair Hilaloğlu

Sen gidersen ismim mi kalır dünyada?
Gönül viran olmaz mı gidişinle?
İsmimle inşa edilen kilit taşısın sen,
Yıkılırım Havernak Sarayı gibi
Gönül sarayının Sinimmar’ısın sen
Aşk binasının mimarısın sen…

Sen gidersen hangi mumla yanar pervane?
Hangi ateşte yok olur gönül semenderi?
Ateş olmayınca semender perişan,
Mum tükenirse pervane nicedir?
Bu canı tutuşturan ateşsin sen,
Donan yüreğimi ısıtan güneşsin sen…

Sen gidersen zindan olur gönül bahçesi,
Kan damlar tomurcuk güllerden,
İğdeler kokmaz, diken olur her yanı,
Feryat eder gülşende bülbüller…
Hayaliyle avunduğum gülsün sen,
Gülüşüne can verdiğim sümbülsün sen…

Sen gidersen nasıl yol alırım denizlerde?
Rotasını şaşırmaz mı bu yaşlı gemi?
Dumanım tütmez yanarım her daim
Dümeni kırılır da kalırım yolda?
Aşk gemisinin kaptanısın sen,
Hilaloğlu’nun sultanısın sen

Gitme ne olur can sevgilim,
Kilit taşı giderse yıkılır saraylar
Yokluğun ateş olur yakar kulunu,
Fırtınalar kurutur nazlı gülleri,
Girdaplar yutar kaptansız gemileri