Sen Gidersen Şiiri - Mesut Sav

Sen gidersen yaz üşür,
Yüzünün kıyısında dalgalar susar.
Deniz gecede kalır,maviliğini kaybeder.
Yapraklarını döker bahçede çam ağacı.

Sen gidersen gülüşüm üşür.
Çiy düşer,güneşsiz kalırım sabahları.
Zembereği kırılır zamanın,
İçimde bir büyük ülke düşer.

Sen gidersen kışlar uzar.
Uzak rotalı kuşlar ölür yalnızlıktan.
Kadim uygarlıklar gömülür toprağa,
Filizlenmez güller baharda.

Sen gidersen çayım soğur,
Tütünüm ıslak kalır,dudağımda.
Gölgem bedenime küser,
Aşk gibi ölüm de ansızın gelir.

Sen gidersen,
Sen gidersen,
Gitme!
İhtimal bu ya,
Baharda devrim olur...