Sen Gidersen Şiiri - Ramazan Turgut

Sen gidersen karanlığa çalar gündüzlerim
Bir zindan hatırası olur gençliğim
Anı defterinde kalır ismin, resmin yarı yırtık albümlerde
Ben deli divane olurum
Bir gül gibi dalımda kurur,
Yeşeren kırmızı güllerimiz gibi solarım.

Sen gidersen mektuplar gidecek gurbete,
En kalın kitapları yazacağım aşka dair
Sonra yürek şairi olurum belki de.
Belki de gülmek haram olur gülen gözlerime.

Sen gidersen yıldızlar gider,
Bir garip dağ ceylanı gider,
Uçmaz olur gökte kuşlar,
Konmaz olur güle bülbüller
Ve sular akmaz olur,
Yetim kalır kuru topraklar,
Rüzgârlar sahipsiz kalır, esmez olur.

Sen gidersen ölüm kokusu yayılır geceye
Kâbus olur her an yaşamak
Hasret türküleri dağlar yüreğimi
Bir göç devranı yaşanır sensiz.

Sen gidersen annem bir ağlar, bir ağlar
Gelinsiz geçer, tükenmiş bir ömür, bir ocak
Sonra gözlerim ıslanır
Bir yağmur yağar, toprak hasreti diner
Ve bıraktığın mektuplar ıslanır cebimde.

Sen gidersen sevdiğimiz çiçekler kurur.
Lal olur muhabbet kuşumuz
Bir kış soğuğu kaplar bahar rüzgârlarıyla aşkımızı
Ve kırlarımız yangın olur gidişine
Yanar tüm umutlar, tüm gelecekler.

Sen gidersen kurşun seslerini duyar dağlar,
Ve korku kaplar dolunaylı geceler, umut yarınlara kalır.

Sen gidersen ben ölürüm,
Sahipsiz bir mezar olurum
Ne bir dua okuyanım olur ne de bir fatiha
Meçhule çıkar adım.

Sen gidersen dayanamam, ağlarım
En çok ben mendil sallarım, en çok ben su dökerim
Bindiğin ihanet renkli arabanın arkasından
Sen gidersen en çok yağmurlar ağlar
Yani en çok yüreğim,
Yani özleminle yanıp tutuşan ben ağlarım.

Sen gidersen ben ölürüm
Bir mektup bile bırakmadan ardım sıra
Bir bahar gibi sessizce ben de giderim...