Sen Giderken Anne... Şiiri - İbrahim Çelebi

SEN GİDERKEN ANNE

Gittiğinde
Daha on dört yaşındaydım anne
Biliyorsun kardeşlerim benden ufak
Bense evin tek dalı,tek umut ağacıydım
Okuyup doktor olup,adam olacaktım
Hastalara şifa dağıtacaktım anne
Lise yıllarımdı daha
Elim sadece kalem tutuyordu
Kardeşlerimse biri ilkokul a
Diğeri ise ortaokul a kayıtlıydı
Babamsa gündüzünü geceye katmış
Bir fındık fabrikasında, doksan kilo
Çuvalı bizler için omuzluyordu
Yani bizler için çabalıyordu anne
Senli geçen her an,her şey güzeldi
Günlerimiz huzur dolu
Geleceğimiz umutlu,gözlerimiz gülüyordu
Birden alıp başını gittin anne
Giderken sorgusuz,sualsiz
Hesapsız,kitapsız gittin yani anne
Ne babama sordun giderken
Ne bana,ne kardeşlerime
Nede kendine anne
Sen giderken anne
Daha sakallarım çıkmamıştı
Çocuk yüzümde
Acının,hasretin özlemin ne olduğunu
Bilmezken ben
Sen giderken,öğrendim anne
İlk ağlayışım da o andı işte
İlk aldanışım,ve de
İlk isyanımdı anne
Sen giderken anne
İlk yürek yangınını başlattın yüreğimde
Dayanamadım anne kahrettim
O an hem kendime hem kaderime
Sensizliğe ve dünyaya geldiğime
Lanet ettim gittiğin o güne
İlk kez yıkılmıştım gidişinle
Ayrılıklarla ilk kez tanışıyordum
Ve senden sonra sensizliğin içinde
Kaç kızı sevdim
Sende yaşamak istediğim ama
Yaşayamadığım sevgiyi
Hep başkalarında aradım
Ama sende başlayan ve
Devam eden terkedilmelere
Defalarca kez tanıklık ettim anne
Sen giderken anne
Daha sevgine sıcaklığına alışamamıştım
Çünkü beni sevginden mahrum bırakmıştın
Acı bir anı bıraktın çocuk hislerimde
Hayat boyunca unutulmayacak
Kara bir leke gibi
Çıkmayan bir iz bu
Ömür boyu kapanmayacak anne
Sen gittin diye sana kızmıyorum anne
Darılmıyorum,küsmüyorum
Gidebilirsin
İnsan istemediği yerde kalmaz tabi ama
Sana sadece soruyorum
Giderken bizleri, bizleri hiç mi düşünmedin anne?
Bak şimdi o günleri hatırlıyorum anne
Unutamamışım yani
Nasıl unutabilirim derken
Uzaklardan unut oğlum diyorsun belki
Ne kadar unut desen de
Unutamıyorum işte anne
Sen giderken anne
Hayatın ne olduğunu bilmiyordum
Ama şimdilerde o hayatı
Sensiz çok daha iyi biliyorum
Ve senin yüzünden
Bugünlerde isyankar şair oldum
Ha unutmadan! Bir şey daha var
On bir yıl geçse de aradan
Benim babam,senin eski kocan
Doksan kilo fındık çuvalına değil
Senin gidişine kahretti
İki kızınsa evlendi,mutlular şimdi
Oğlun İbrahim’se tek başına
Şiirlerde buldu kendini.