Sen Giderken Şiiri - Ayhan Dağhan

Sen giderken ben kliniklerde acillerdeyim
Ziyan oluyorum hiçbir şey yapamıyorum
Ağlamak istiyorum nehirler taşarcasına
Yaşam mazilere gömülüyor
Engel olamıyorum durduramıyorum
Damarda kan bedende can gibi
Yüzlerdeki çizgilerde yarınların yorgunluğu gibi
Buruşukluklara gidiyorsun sen giderken
Radyo bültenlerinde kan aranıyorsun
Ama yoksun bir şeyler yapamıyorum
Bahar gider gibi yapraklar dökülür
Rüzgarlarda savruluyorsun
Nehirler gibi durmadan akıyorsun
İçim gidiyor yüreğim göçüyor
Düşlerim yıkılıyor sen giderken
Tetik düşercesine namluda mermi gibi
Ruyalara gidiyorsun yaydan fırlayan ok gibi
Ağaçlar kökünden vurulmuşçasına yaralı
Dağlar yıkılıyor gökler gürlüyor
Okyanuslar çalkalanıyor depremler pusu kurmuş
Acılar cirit atıyor sen giderken
Her şeyi beraberinde götürüyorsun
Hiçbir şeyin anlamı kalmıyor
Her şey bomboş ve boşluklarda
Fırtınalar dinmiyor dostluklar kopuyor
Kıyametler kapıda ödüm kopuyor
Ve çiçekler koparılıyor mevsimler anlamsız
Düşler çığlarda sen de gidiyorsun sen giderken

Ayhan DAĞHAN