Sen Giderken Şiiri - Hasret Sayınta

Sen hep gidiyordun.
Akşam üstü yanlızlığıydı bu.
Söyleyecek şok şeyim vardı ama susuyordum.
Sen de susuyordun.
Gözlerin çok kalabalık oluyordu susarken.
Ben yalvararak, sen özür dileyerek bakardın.
Bin yıllık bir sessizlik olurdu aramızda.
ikimizin de cesareti yoktu bunu bozmaya.
Ben bir daha gelmemenden,
Sen hiç gidememekten korkardın.
İkindi yağmurları düşerdi üzerimize.
Ruhumuz üşürdü.
Bile isteye tutulurdum yağmurlara.
Ceketindeki kokuna sığınmak için.
Sen bilmezdin, ben hep üşürdüm.
Yağmurlarda ıslanırken, kar altındayken.
Beni daha çok sar diye.
Ruhum bedenim yanlızca sende ısınsın diye.
Akşam üstü yanlızlığıydı bu.
Sen hep giderdin.
Gecenin kör karanlığında,
Tek başına kalan bir çocuk olurdum.
Senden başka kimsem yok.
Beni de götür diyemezdim.