Sen Giderken Şiiri - Cemalettin Gündoğan

Aklım başımdan gider dilim ise lal olur
Sessiz sessiz arkandan bakarım sen giderken
Yıkılırım geriye büyük bir enkaz kalır
Dizlerim tutmaz yere çökerim sen giderken

Araya perde iner her şey sanki sır gibi
Burda bitti kendine çok iyi bak der gibi
Gökyüzünden toprağa yağan yağmurlar gibi
Sicim sicim yaşları dökerim sen giderken

Gittikçe alevlenir yüreğimi yakan kor
Hayatın anlamı yok dünya artık bana dar
Tarif edemiyorum tarif etmesi çok zor
Elemin zirvesine çıkarım sen giderken

Mutluluğun yerini çileyle dertler alır
Bu günden geleceğe derin derin iz kalır
Kurduğum hayallerim teker teker son bulur
Gözlerimi ufuğa dikerim sen giderken

Bilmem kaç defa geldim alır diye limana
Yıllar gelip geçerken yenik düştüm zamana
Yapılır mı bu bana imana gel imana
Dünyaları başına yıkarım sen giderken

Bir mecnuna dönerim gören güler halime
Nasibini alırlar kapılanlar yelime
İşte o an acımam kibrit alır elime
Yaşadığım bu şehri yakarım sen giderken

Birdenbire dünyama doğan ışıklar söner
Tam yüz seksen derece hayat tersine döner
Elimdeyken tabanca parmak tetiğe iner
Kafama kurşunları sıkarım sen giderken