Sen Giderken Şiiri - Emin Özcan 1

Tozların zerreleri ile uyuşur zaman
Uyuşur gözlerde mil
Evlerde tekmil
Bir kayadır gelir oturur üstüme
Ansızın midyatın bir seferinde
Kahreder yol
Kahreder ufuklara doğru uzanan
Bakışları kör bakışları bir mutsuzluk ...

Sonra başlar yolculuk ...

Dağların heybetiyle gürlerken kalbin
Acı ağartır saçlarını
Rüzgar vurur dudaklarını
O rüzgar benim dudaklarında
Ve saçlarının efsunundayım
Sabah şafaklarında..

Uzanıp, uyuduğunda gözlerin
Bir karşılaşmadır artık bütün rüyalar
istediğin bir ben durur karşında
Sonra temsili bütün sokaklarda gezeriz
Durur o an bütün zamanlar
durur yol durur bütün insanlar ...

Bir acı heyecanla giderken sen
Kımıldamaz ellerim ve ayaklarım
Yalnızca suya kapılır gözlerim
Ve boğulur karşında..

Sonra sen gidersin
Bir hatırla bir bakışla
Bir göğsüme saplanan acıyla
Ve ben yine orda kalırım
Kimsesizliğimin kimliğini bulmuş gibi
Yanık bir türkü ile uzaklaşırım oradan

Sen giderken
Neden kimsesiz olur bu yağmurlar ..

'Tu kulílgi bér baháre'