Sen giderken Şiiri - Koray Güzel

Sen giderken;

Düşündüm...

Üşüdüm...

Kivrandim...

Kaburga kemiklerim ayrıldı
sanki orta yerinden
Koca şehirde yapayalnız kaldım...
Hangi sokağa girsem;
Hayalin düştü köşe başlarına...
icimde koca çınarlar devrildi sanki
Gök ayrıldı orta yerinden!!!
Her yer siyaha büründü

Üzüldüm...

Kırıldım...

Ağladım...

Ve sustum!!!

Sensizliğe ve sessizliğe büründüm...
Oysa ne çok seviyorum seni!!!

Düne kadar saran ellerin
Bugün yokluğunun kefenini giydirdi
Son bir istek kırma!!
Bir tutamda da olsa;
Al koy beni kalbine
Ve Senin için yazdığım
Şiirleri ve mektupları oku...
Dipnot olarak düştüğüm;
Ve Sayısını bilmediğim
Ne çok sevdimleri???

Çok fazla aralayamadim satırları,
Ikı cümle yazıp durakladım...
Yazsaydım daha fazlasini
ikimizin sonuda uçurum olurdu
Seni seviyorumlarda kaldı
Çünkü;
yazılması ve söylenmesi gereken
En güzel cümle ile sustu dilim!!!
Ne çok sevdim!!!
Ve ne çok özledim!!!
Gittiğin gün sadece gitmedin...
Tamamen koca bir ömrü bitirdin!!!

Gözyaşı olup her gece toprağına
Tane tane yağdim...
Fırtına olup gönlünü
kırmaktan korktum...
Dalından düşen yaprak misali;
Yüreğimden düştükçe;
Sol yanımda tekrar yeşerdin!!!
Her yerde sen doldun
Sen doldukca ben soldum...
Belki de çok abarttım;
Gidişinle sadece yıkılmadım
Yüreğim ağladı o ağladıkça
Ben sustum...