Sen Giderken Şiiri - Ahmet Kara 4

Giderken uzaklara, doğduğun bu şehirde
Bitmeyen özleminde, ahımı geçiyorum.
Yıktığın bu sevgime, bıraktığın zehirde
Mutlu mutlu gülerken, gecemi içiyorum.

Ben seninle doğarken, ağıtlarında öldüm
Bir umudun içinde, bir tek sana güldüm
Bitmeyen acılarla, vedalara da geldim
Sana her özlemimde, sabrımı çekiyorum.

Unutma ey sevgili ! İçten geçişlerini
Hatırlarım bu yüze, umut verişlerini
Yalnızlığa bir mahkum, edip gidişlerini
Gördükçe yıllarımda, matemi seçiyorum.

Hüzündür bakışların, gözlerin sancısında
Yıllarım çoktan geçmiş, hasretin acısında
Neyim kaldı daha da, üşüdüm sızısın da
Burada titredikçe, aşkımı biçiyorum.

Siyahını sevmiştim, mavi umudum bitti
İstanbul’a gidenin, aklı başından gitti
Bur da sana hasretim, hayatı zehir etti
Bekle beni İstanbul, ben sana göçüyorum.