Sen Giderken Şiiri - Roza Altan

Bir kuşun yalnızlığında
Sınırsız bir yolculuk kaldı
Kar yağdı yaralarımın üstüne
Buz tuttu gözlerim
Veda ederken adressiz bir gidişe
Kaç kez yargılandı düşlerimiz
Bir asrın karanlığında
Kaç bin kez suç
Sayıldı hayallerimiz
Sen giderken siyah bir matem
Elbisesine büründüm
Yokluğununun izdüşümlerinde
Ve şimdi bağışladım
Yasını tuttuğum tüm günahların
Kirpik uçlarımdan bir tufan koptu
Bulutlara karıştı gözyaşlarım
Dönüşü olmayan bir yolun
Ayak izleri hala duruyor alnında
O yüzdendi sana sık sık
Seviyorum deyişim
Zaman geçmişten kopup
Belirsiz bir takvime doğru giderken
Biliyorsun fırtına hala dinmedi oralarda
Eğer olaki üşürsen
Bir yıldızın yalnızlığında
Sana uzattığım ellerimi hatırla
Eğer yine gitmek istersen
Tipiye yakalanmış o dağlara
Güneş’in ait olduğu yasaklı ülkemizi hatırla
Yaslı mevsimler geçmedi henüz
Gülüşlerimiz karda üşüdü
İki ülke arasında tutsak kaldı nefesimiz
Bizden geriye iki yarım portre kaldı