Sen Giderken... Şiiri - Elif Eylül 2

Sen giderken sustu bütün cümleler,
Nefesi kesildi, anlamını yitirdi kelimeler.
İçimdeki tüm kardelenler, intihar etti sen giderken…
Bir şarkının nakaratı gibiydi senli hayat,
Sen giderken, yitirdi coşkusunu her bir nakarat…

Sensiz, ağır aksak yol almakta zaman
Kırık düşler kaldı içimde sen giderken
Beni sarmalamaya mecali olmayan…

Şimdi “sen” susuyor yine zaman
Ve,
Sol yanımdan yapraklar dökülüyor durmadan…

Sen giderken,
Kırıldı içimdeki çiçek açmaya yüz tutmuş dallarım.
Oysa hala tüm masumiyetiyle,
Seni özlemekte diğer yanım…

Sen giderken, bozdu yüreğim ezberleri
Gözlerim, tek damla gözyaşı dökmedi…
Sadece,
Bir fırtına çıktı sol yanımda
Savurdu yüreğimi o aşina yalnızlıklara…
Ve,
Hiç dinmedi sen gittiğinden beri…

Sen giderken,
Ben yenildim yeniden, sana ve sol yanıma…
Ben yenildim.
Sen kaybettin.
Şimdi kim avutacak seni?
Kim dokunacak ellerine?
Kim hüküm sürecek gözlerinde?
Ve,
Ömrünün son deminde
Kim eşlik edecek yüreğine?

Elif EYLÜL/İZMİR