Sen Giderken... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

hiç sevemedim ani gitmeleri
sessizlik sinmişti içime.

içimdeki ses
anlatıyordu bana
ölümü!

hüzün tarlasında yürüdüm
okşuyordu sanki bedenimi
dökülüyordu yüzüme gözyaşlarım
silemiyordum damlıyordu toprağa
bulut oluyordu hüznüm
gülümsüyordu yalnızlığım ölüme.

soğuk olur ölümün yüzü
hoca kefen biçince.

kayıyordu
bir bir yıldızlar
ben gökte ararken seni
gizliyordu güneşimi bulutlar
kalıyordum karanlıkta.

sen giderken
haykıramadım
son nefesimi
kaldı sanki içimde
yıllardır acısı yaralar beni
oturur beklerim bir köşede
ne giden geri gelmiş nede bir haber
oturur öylece beklerim
olurda bir gün çıkar gelirsin diye...
Hüseyin YANMAZ
03/07/2012