Sen giderken Şiiri - Muharrem Akman

SEN GİDERKEN

Sokaklara sor,giderken neler alıp getirdiğini
Üstün körü kapatılmış,pencere ardındaki sandalyeye
Virane dükkanlar bilir yokluğunu birde kaldırımlar
Çürütür birden çıplak geldik çıplak gidiyoruz lafını

Biriktirdigin yaşam tecrübelerini yaşadığin yıllarca
Dedemden aldığın elin ile öncü oldun yaşadıkça
Asırlık fikirlerinin geçmişteki izleri yok olacak
Bacadaki söyügü kim hatırlayacak bundan sonra

Tarlalar bağlar bahçeler edineyim derken
Dedem kır atını bırakmıştı kazma baltası yanında
Maden kömürü girer sonra hayatımıza,bölündük
Köyümüzü eksilmeye başladı azar azar yok olduk

Sarıldık maden kömürüne,göremedik hiç bir şey
Çıkaracağız sandık kömürü,işçiliğini baki sandık Girilemez olur madene zamanla, ha deyince
Defter kitaba sarıldı şansı olanlar can havliyle

Çıkmamışken köyünden kasabasından dışarı
Dağıldık Dünya'nın dört bucağına her biriniz
İşçi olduk Avrupa'da,gemilerde,tayfa fabrikada bekçi
Taşıdılar Dünya'nın her vilayetine Zonguldak kimliğini

Şansını zorlayan,bahtı gülende oldu azda olsa
Hayatın tam ortasında elinde dosya kravatıyla
Kara saban pulluk kağnı traktör kamyon derken
Uçaklara biner olduk şimdilerde seyahat ederken

23/07/2019

Muharrem Akman/Zonguldak