Abdil Işık - Sen Giderken Şiiri - Antolo ...

Sen giderken solgun gülüşler düşüyordu, çocuksu yüreğime. Ve sensizlikte demleniyordu, yokluğunun kasveti, ve şimdi; kuytusuna düştüm. bir gecenin, ve en mahrem yerindeyim yalnızlığın, Ellerin sıcaklığının uzağına düşerken, Boranlar kuşatıyor, ıssız bıraktığın yanımı. Dirhem dirhem erirken ayazında, acılarımı eskitme mevsimler uğurluyor, mavi sürgünler kuşatıyor döşümde konaklayan hayallerimi, ABDİL IŞIK MUŞ