SEN GİDERKEN!
Sen giderken bu şehirden,
Yüreğime zemheri ayazlar çökmüştü.
Lal oldu duygularım,
Nefesim buz kesmişti.
Kırkikindilerde yeşeren sevdam,
Amansız fırtınalara kapıldı.
Gidişin sel olup aktı,
Tipi olup yaktı,
Yüreğimi, bedenimi,
Her yanımı…
Sen giderken bu şehirden,
Yalnızlığın zırhını giydirdim yüreğime,
Hiç çıkarmayasıya…
Gönül ülkemin ufuklarına,
Tipi, boran düştü, hiç kalkmayasıya…
Sonra bütün yelkenlerim ala bora oldu,
Sevda denizinde.
Sevdalar sevdaya tutsak kaldı.
Ne yanı kaldı,
Ne yönü gönül diyarının…
Muştular getirmedi baharlar yaşama dair.
Gönül iklimimde mevsim, sonbaharın ertesinde kış,
Kışın ertesinde sonbahar oldu hep,
Ana mevsimlerden mahrum…
İklimler, devinimini kaybetti bende,
Sevdalar anlamını…
Sen giderken bu şehirden,
Hoyrat âşıklar,
Yalnızlık ülkesinin başkenti seçtiler yüreğimi.
Yalnızlık ki anahtarı kayıp bir kilitle sürgülü.
Paslanmış, virane, harabe, köhne sarayların demir kapıları,
Arkalarından sürgülenmiş yaşama!
Sen giderken bu şehirden,
Dondu bakışlarım, kayboldu ülkemin ufuklarında.
Son kez iki katre süzüldü gözlerimden toprağa
Son kez anlamını buldu bakışlarda mana,
Ve acı bir yutkunma,
Kalakalan bağırda…
Kahreden bir iç çekiş…
Ve dillerde yakarış!
Ardından koca bir dünya,
Çullandı üzerime…
Duygu yoksunu haramiler üşüştü yüreğime,
Kapandı bir bir aydınlık yarınlarım,
Zifiri karanlıklarla örttüler güneşimi.
Ve zavallı dünyam kayboldu dehlizinde,
Ne yanım kaldı, ne yönüm sonra!
Sen giderken bu şehirden,
Her şey kocaman bir “anlamsızlık” oldu.
Kafamda,
Gövdemde,
Bedenimde,
Bu şehir, kapadı tüm kapılarını,
Yarınlara, umutlara ve ufuklara…
Sen giderken bu şehirden,
Masum çocukların,çocuk gülüşleriyle yalvardım sana,
Sonra çocukça hıçkırıklarla…
Hıçkırıklar ki boğazımda düğüm oldu,
Bağdaş kurup yüreğime oturdu.
Hiç gitmeyesiye…
Şimdi, o çocuktan geriye,
“Bakışların silueti,
Hıçkırıkların aksi” kaldı.
Yalnızlık limanlarında dolanıp duran!
Veee!
Sen gittiğin günden beri,
Gönül telimin perdeleri
Nihaventten yoksun,
Gezinip durur rast ülkesinin
Ağıt yakan diyarlarında
Mümin DÜZGÜN 13/11/2008
Mümin DüzgünKayıt Tarihi : 16.1.2012 10:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sen gittiğin günden beri,
Gönül telimin perdeleri
Nihaventten yoksun,
Gezinip durur rast ülkesinin
Ağıt yakan diyarlarında
Ben de 've!' çok güzel diyorum; tebrikler... 10 puan +ant. Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (1)