Sen Giderken.../ 2 Şiiri - Yavuz Doğan

Ey yar! Nasıl unuttun? Hatırla, sözlerimin
Hükmü geceden bile sönüktü sen giderken.
Yıldızları görmeye alışmış gözlerimin
Bakışları toprağa dönüktü sen giderken.

______Hiç unutmam, o gece hüznün yağmuru bile
______Zifirin gölgesine yaş döktü sen giderken.

Ey yar! Hatırladın mı? Hani o gün, o saat
Gökyüzü yıldızlara gam ekti sen giderken.
Düşlere dert olurken unuttuğun her vaat
Rüyalar gecelerden el çekti sen giderken.

_____Yakamoza can veren mehtabın nuru bile
_____Hasretin karşısında diz çöktü sen giderken.

Ey yar! Hani sen yokken aşk vardı ya yanımda
Bil ki o da yoruldu ve bıktı sen giderken.
Hani senden öte bir can vardı ya canımda
O da seninle kalktı ve çıktı sen giderken.

_____Riya kokan bir aşkın sahte gururu bile
_____Canımın en içinden can söktü sen giderken.

Ey yar! Bil ki gittiğin, yolları dert edinip
Kuruyan nehirlerden kan aktı sen giderken.
Bil ki yağmurlar bile baktığım yerde dinip
Yaşını gözlerime bıraktı sen giderken.

_____“Bir daha asla! ” diyen aşkın onuru bile
_____Soysuz bir yalan kadar küçüktü sen giderken.

Ey yar! Yoruldum artık. Bil ki son sözümdür bu
Hatırladım ki gülmek, yasaktı sen giderken.
Ey yar! Unutmalıyım. Belki tek çözümdür bu
Çünkü aşk, sabah kadar uzaktı sen giderken.

_____Belli ki aşk suçunun en son kusuru bile
_____Omuzlarıma binmiş, tek yüktü sen giderken.

_______________Ve hasret, umut kadar büyüktü sen giderken…

13.03.2008
Galata