Sen giderken soluğum boğum boğum
Mecali tükenmiş bir yaşlı gibi
Takatim tükeniyor
Umutsuzca bakıyorum gözlerine
Uzaklaşıp giden gölgen ardından
Her şey siliniyor gözlerimden
Adımlarım ağır başım geride
Son bir umut belki yakalarım gözlerini yine
Sen giderken
Renkler siyaha dönüyor, ağlayamıyorum
Zehrim içime akıyor
Sensizliğin sızısı
Dudağımda patlamış uçuk gibi
Sessizliğe bürünüyor taze hatıralar
Sanki o yaşanan saadet dolu dakikalar
Bize ait değil
Birden dün oluyor
Zamanın anaforları arasında kaybolan
Sen giderken
İçimde bir çocuk ağlıyor
En sevdiğini kaybetmiş gibi
Öksüzlüğüm yetimliğim
Bir mıh gibi yeniden yeniden çakılıyor yüreğime
Hava bozuk kasvetli
Bütün çiçekler sonbaharmış gibi
Solup gidiyor sen giderken
Bütün kuşlar göç ediyor ülkemden
Evler boşalıyor bacalar sönüyor
Bir ölüm sessizliği dolaşıyor
Sen giderken bedenim ayakta ruhum can çekişiyor.
11.04.2010
Dönay KurtKayıt Tarihi : 13.4.2010 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
11.04.2010 Giderken.
zamana dur diye yalvarmak
saygılar
İçimde bir çocuk ağlıyor
En sevdiğini kaybetmiş gibi
Öksüzlüğüm yetimliğim
Bir mıh gibi yeniden yeniden çakılıyor yüreğime
Hava bozuk kasvetli
Bütün çiçekler sonbaharmış gibi
Solup gidiyor sen giderken
Bütün kuşlar göç ediyor ülkemden
Evler boşalıyor bacalar sönüyor
Bir ölüm sessizliği dolaşıyor
Sen giderken bedenim ayakta ruhum can çekişiyor.
zaman zaman senli zamanlara mağlup oluruz...akıcı bir dille yazılmış..duygu yüklü güzel bir şiir..sevgiler...
TÜM YORUMLAR (7)