Sen Giderken Şiiri - Perinur Olgun

Sen giderken ben sanma ki ağladım
Yok, öyle bir şey.. kim söyledi? ... Arkandan…
Arkandan ben ağlamışım ha
Sadece ellerim üşüdü de ondan götürdüm dudaklarıma
Bükülmedi yook.. Ağlamıyordum kahretsin…
Kim görmüş ki ağladığımı?
Saçlarım? Rüzgârda savruldu, yüzüme düştü
Tüm çiçekler; susuzdu da kurudu
Rüzgâr esti, kırıldı evimin vazoları
Döküldü bir bir umuduma dizdiğim çiçekler
Çizdiğim resimler nem aldı da, ondan siyaha dönüştü
Uçan martıların içi buruktu, bir kanadı eskiden kırık
Göçmen kuşların yuvası sonbahardan bozuk
Gökyüzü sistendir görünmez olduğu,
Sokaklar hep çıkmaz, güzellikler yitti
Dönemeçlerin sonu bitti.
Kaydıraklardaki çocuklar hep düştü
Dizleri kanadı
Ayrılık kuşları sokağıma üşüştü
Gözlerim onlara hıçkırıklarla ağladı
Güvercinlerin gözlerinde bir damla gördüm de
Yüreğimi dağladı.
Yoksa sen, sana mı ağladığımı sandın?
Ağlamadım iki gözüm kör olsun
Titredi sadece elim, bilirim boşluktandır
Hep tutan eli kaybetmiş de ondandır
Dizlerim koşmaz oldu
Kalbim heyecanla atmaz
Gözlerim gece boyu kırpmaz
Uyuyamadım sadece o kadar
Boğazımda bilinmeyen düğümdü
Öksürdüm de üst üste geçmedi bitürlü

Şuramda bir sızı var sadece
Üşütmüşümdür de ondandır
Sanma ki sendendir

Sen giderken ben inan ağlamadım
Yoluna bile dönüp bakmadım
Yanakların kızarmış ağlamaktan diyorlar yok be iki gözüm
Güneş yakmıştır tenimi
Bilirsin bulur hemen beni
Köşe bucak saklansam da

Gitmez olur muyum her yaz gideceğim
O gittiğimiz yere
Seni anmak için mi gideceğim? Öyle sanma sakın
Denizi, dalgaları sevdiğimdendir inan.
Bir de orda yediğimiz dondurmadan
Bir de balıktan
Bir de güneşten, bir de havadan sudan
Bir de…

Öf bir de seni…
Seni…

Sen giderken ağlamışım öyle mi?
Yok öyle bir şey Sevgili
Gözüme çöp girmişti de bir türlü çıkaramamıştım
Güneş de vurmuştu yüzüme…
Kuşlar da geçmişti aniden…
Nerden çıkardın ağladığımı?
Ben kim, ağlamak kim…

Sen giderken ben… Neyse…

Tutma ellerimi öyle, dudaklarına götürme
Usulca öpme
Bırak soğusun gönlüm gökyüzü gibi
Yağmur yağsın, ıslatsın
Belki uslanır aramaz seni
Yeni umutlar koyar gönlüne
Isıtır belki yeni hayalleri
Bir sevgili çizer gitmeyen
Belki sevgilinin gözleri mavidir senin gibi
Dudakları böylesi sen gibi gülüşe açık
Sen gibi sevgi söyler kulağıma

Her sokakta koşmaktan yoruldum
Dizlerim seni aramaktan iki yerinden kırıldı
Kollarım iki yanda
Peki, git bırak beni bir anda
Bütün şiirlerim şarkılarım sana
Seni anlatsın yazdığım masallarım
Ben hıçkırıklarda seni anayım, sense…
Sen giderken ben… Öff neyse…
Sen giderken ben… Ben…
Hadi neyse…