Ellerinin ve dudaklarının gölgesi sen giderken bende kalıyor.
Seni düşündüğüm zaman, dudaklarının hayâl ateşi içimi yakarken, ellerin bütün vücûdumda ılık bir su olup akıyor. Saçlarımı okşadığın zaman ruhum sesine sarılıyor, fazla çarpmaktan kalbimin ayarı bozuluyor, duruyor, bedenim nefes almayı unutuyor. Ensemi öpüyorsun, içimde binlerce kelebek uçuşuyor...Seni sevmediğim kadar sevmiyorsun beni, beni sevmediğin kadar sevmiyorum seni...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ensemi öpüyorsun, içimde binlerce kelebek uçuşuyor...Seni sevmediğim kadar sevmiyorsun beni, beni sevmediğin kadar sevmiyorum seni...
.........
düzyazı gibi ama değil...sizi yürekten kutluyorum...
musa zindan
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta