Biliyordum asla eskisi gibi olmayacağını,
Farkındaydım bir anlık öfkenin kurbanı olduğunu!
Utanıyordum kendimden böylesine vahşi olduğum için
Anlıyordum bana olan öfkeni yüzüme bakarken
Gözlerin sanki herşeyi mahfettin der gibiydi...
Yırtıp atmıştın bana verdiğin resmi,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta