Sen Giderken Şiiri - Aynur Kuzu Güven

Ayrılık sireni çaldığında!!!
Sana el sallıyordu yalandan gülücüklerim
İçimdeki fırtınalardan habersizdi gözlerin
Git derken titreyen dudaklarım zorlanan dilim
Gitme kal diyordu sana esir kalbim, kafesteki sözlerim
Dolup taşacakken yağmur misali gözlerim
Sen görüp üzülme diye içime aktı gözyaşlarım söndü ferim.
 
Kaybolurken seni götüren araç sevmediğin otogardan
Söndü dünyam donup kaldım orda
Hava buz kesti temmuz ayında
Üşüdüm titredim yazın sıcağında
Dermanım kesildi bacaklarımda
Dokunsalar düşeceğim, yoksun ki tutasın kollarımdan.
 
Sen gittin ya!!!
 
Yağmur yağmaz oldu üstüme
Kurudu bağrım çatlaklar indi böğrüme
Sular kesti şırıltısını, ateş girdi gönlüme
Gecem yok uyku girmez oldu gözüme
 
Artık çiçekler anlamsız, ay güneş manasız
Denizler durgun, kuşlar kanatsız
Her yanım fırtına kış, hastayım amansız
Yaşamak mı? ölmek mi? Hiç fark etmez her şey anlamsız..
Sen gittin ya.. kaldım bir başıma anasız babasız yarsız..