gökyüzünde güneş olsa da
sensiz karanlıklardayım..
ve şimdi tüm yıldızların ışığı söndü,
bütün güller bülbüllere küstü.
ve yelkovanla akrep bıraktığın yerde durdu;
bir saniye bile ilerlemiyo saat
zaman durdu.
artık ne güneş batabiliyo nede ay doğabiliyo
senin gittiğin yerde durdu bütün şehir..
gözyaşım bile bir türlü süzülmüyo yanağımdan
öylece yetim kalmış bir çocuğun bakışı gibi..
suskun ürkek, çaresiz..
ortada kalmış,
ne gidebiliyo nede dönebiliyo....
hiç bir şeyin tadı yok, hiç bişeyin rengi yok.
gök kuşağı bile rengini kaybetti
ve sen gideli yarim bir kez bile yüzüm gülmedi..
yüreğimde bıraktığın o incecik derin sancının iziyle buruk.
öksüz sessiz kimsesiz...
sen gideli sevdiğim
ellerim buz,yüreğim buz, tenim buz..
bir damla bile gün ışığı görmedi...
yarim sen gideli burada zaman hiç geçmedi...
Kayıt Tarihi : 7.1.2013 23:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Canan Özanaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/01/07/sen-gideli-77.jpg)
ellerim buz,yüreğim buz, tenim buz..
bir damla bile gün ışığı görmedi...
yarim sen gideli burada zaman hiç geçmedi...
çok güzel akıcı bir anlatım yüreğinize kaleminize sağlık tebrikler...
Kaleminize sağlık sayın Canan Özanaç...
TÜM YORUMLAR (4)