Sen Gideli Şiiri - Çetin Akgül

Sen gideli o kadar çok değiştiki buralar.
Nasıl anlatsam,anlatması o kadar göç ki.
Dilim dönse de sana tek tek anlatsam.
Anlatılması o kadar zor ki...

Zaten senli geçen o iki sabahı hiç aklımdan atamıyorum.
aynı korkulara kapılmıştık,
Ayrı sahnelerde aynı rolü oynuyorduk.
Bir de aynı şehrin o ölüm dolu havasını soluyorduk.
tek ayrıldığımız nokta;
senin durmadan göz yaşı dökmen,
Benim ie soğuk kanlılığımı korumamdı.
o şehrin tozlu yollarında
İkimizde kaybolmuşluğumuzu arıyorduk...

Bir sabah, bir sabah bana gelen bir haberle
onca korkularımın üstüne benim için en büyük korku olan
Senin korkunu ekledim.
Sen de gitmiştin...benden habersiz çekip gitiştin.
Ne bir selam ne bir haber bırakmadan
çekip gitmiştin...

Bu gidişin dönüşü yoktu.
Dört bir yanım viraneydi.
Etrafımda binlerce ölü vardı.
Sen gideli ben de onlardan biriydim...
bir an gidenlerin ardına takılıp,
Onların ardından gitmeyi denedim.
ama neyleyimki,
Kulaklarımı delen inleyişler,yalvarışlar,haykırışlar...
İsyan eden,sitem eden diller...
Hele birde 'kurtarın! ' diye gelen sesler...
Benden birşeyler bekliyordu.
onlarda ben gibi olmasınlar diye,
yürümeliydim moloz taşlarda,
cam kırıklarında,
geçit vermeyen enkazlarda.
Yaşamla ölüm arasında
gelip gitmeliydim.
Bir iki cana alacağım nfesi vermeliydim...
Sensizlikte başkaları için yaşamalıydım...

İşte bu hırım yüzünden;
artık titreyen ellerime kan lekeleri bulaşıyordu.
Parmaklarımın acısı
sensizliğin acısında saklanıyordu.
Kollarım nice sayısız
soğuk bedenle tanışıyordu.
Ben yapamadım ama
onca genç sevdiğiyle kucaklaşıyordu.

Sen gideli;
o kadar çok değiştiki buralar,
çaresizliğin girdabında kaldı canlarını kurtaranlar.
Yanı başımda onca mezarlar açıldı.
Lağamlar kokuyor o eski gezdiğimiz yerlerde.
Sensiz herşey bir tuhaf şimdi bu şehirde...

Sen gideli;
o kadar çok değiştiki bu şehir,
bir değişen ben olmadım bu şehirde
sensiz hep aynı kaldı bu aptal...
Giden gitti belliydi onların gelmeyeceği,
oysa sen hala meçhullerdesin...

23.08.2001/izmit