Sen Gideli Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

Bre yiğidim!

Bre yiğidim!
Sen gideli; gönlümüzde pınarlar dindi
Gözyaşları akmaz oldu çatlamış dudaklara
Sen gideli atımız yorgun, nalları aşınmış
Özleminden ağlıyor ovalar, dağlar ve şahin barınağı yuvalar
Koca çınarın dalları koptu
Yaprakları düşer oldu gönlümüzün

Sen gideli; başımızı, bağımızı, andımızı katlayıp terkimize
Zaman üstü sevdamızı bir çöl soğukluğunda dondurarak
Boynumuz bükük, döndük evimize

Bre yiğidim!
Bir zamanlar Arslan pençesiydin bu diyarın
Pazun güçlüydü, güçlüydü küheylanın
Bre deli oğlan!
Bakışına, gönülleri yakışına hasretim
Ovalardan, yaylalardan akışına hasretim

Bre yiğidim!
Kar erirdi atının rüzgârının karşısında
Nice krallar devrilirdi saraylarında
Çağlayanlara özenerek akardın
Tuna boylarına...
Kafkas dağlarına...
Hicaz çöllerine...
Ve zalimlerin işkence nöbetlerine
Bre aman! Tez gelesin
Emaneti getiresin
Emniyeti yâr edesin
Vatanını katledene dünyasını dar edesin

Gel yiğidim!
Adın ne olursa olsun
Vatanına göz dikenin gözleri kanla dolsun
Gözyaşım dile gelsin; senle vurulsun
Gel ki; gülmeyi unutan gözlerimiz
Tebessüm süz, somurtan yüzlerimiz utansın
Gel ki; omuzdaki yükü taşımayan dizlerimiz utansın
Dayan kurban olayım
Susuz çöllerinde susuzluğun olayım
Rüzgârını estir bu diyarda
Yeni bir buyruk...
Yeni bir aşk...
Yeni bir sefer...
Ardından yürüyelim nefer nefer

Bre yiğidim!
Dağ senin, ova senin, bağ senin
Kılıç senin, kalkan senin, yay senin
Özlem yüklü, yetim kalmış çağ senin
Emir, ferman sendedir
Senden kutlu haber var!

Bre yiğidim!
Kalk ayağa; doğrulsana
Yardımcın Mevla
Şehitlik; makamdır sana
Gel ki; deryalar aşkından dalga dalga hu çeker
Senin için bulutlar sahralara su eker
Sen kalkarsan kıvrılır, açılır yollar
Sen düşersen eğilir, bükülür beller
Mehmet’imin adından, yâdından geri gel
Parlasın Ay...
Yansın güneş...
Olalım hepimiz kardeş
Ağlasın çöllerde sessizlik, kum ve ateş.
Mehmet Yaşar Genç