Sen Gideli Şiiri - Levent Yüksel

Yüreğim öksüz bir çocuk sen bu şehirden gideli
Usulca dizlerine başımı yasladığım
O çok sevdiğim geceler şimdi düşmandır bana
Pusu kurar hatıralar gecelerin koynuna
Halelenir gözlerimde uzun siyah kirpiklerin
Durmadan şiir damıtır narin beyaz ellerin
Kalbimin her atışında her nefes alışımda
Derinden derine sesin duyulur
Hatıralar benliğime hançer olur sokulur

Ben hasreti türkülerden bilirdim
Türküler bilirdim yanık duygulu
Yüreğim öksüz bir çocuk sen bu şehirden gideli
Ne bilirdim ayrılığın böyle zor olduğunu

Yüreğim öksüz bir çocuk oysa bu şehri severdin
Ya kaderimsin sen benim yahut kederimsin derdin
Çok seviyorum derdim de annem kadar sev derdin

Sen bu şehirden gideli tükettim tüm umutları
Bir uğultu yankılanır beynimin kıvrımlarında
O rengarenk gözleriyle yol keser beton devler
Değmesin diye tenime kentin kahpe ışıkları
Uzanırım bir kuytu köşeye boylu boyunca
Bilmem neden bu insanlar hep böyle koşuşturur
Ve hiç bilmem saat kaç ayrılık kaçı vurur