Sen Gemiyorsun Şiiri - Bülent Boral

Kırların tenha yüzü seni hatırlatıyor yüreğime
Dağların gül yanağı seni
Ve rüzgarın yalımlı ıslığı sesini

Seni arıyorum
Saçlarına dolanmayı bekleyen toprağın renginde
Seni arıyorum
Nilüfer çiçeğinin hakisli kuşetinde

Gözlerine karışan gözlerim
Ellerine değen ellerim
Senden söz ediyor hep

Hakiki bir cemre haberini getiriyor sonra
Gelecek mutlaka gelecek diyor
Sessiz sesiyle

Güneş gülümseyerek kayboluyor
Yıldızlar göktaşına dönüşüyor bazen
Akıp gidiyor her şey zamansız
Gelip geçiyor saatler ard arda

Ve sen hala gelmiyorsun
Özlemime karışan sen