Sen Gelmiyor Musun? Şiiri - Nurullah Dem ...

SEN GELMİYOR MUSUN?

Aşkım, sen gelmiyor musun?
Kelime bitti, cümle bitti
Günler, haftalar, aylar bitti
Aşkım sen gelmiyor musun?

Güneş vurdu, pınar kurudu
Yol yoruldu, kar kurudu
Sel duruldu, har kurudu
Aşkım, sen gelmiyor musun?

Söyleye söyleye, dil yoruldu
Cumadan, pazara tatil yoruldu
Beklemekten bu sefil yoruldu
Aşkım, sen gelmiyor musun?

Ümitsizliğe düştüm, ben battım
Özleminle dayanılmaz acılar tattım
Çabuk sabah olsun diye erken yattım
Aşkım, sen gelmiyor musun?

Mekanım han, hancı vurdu
Taş gibi dolu yağdı, kırcı vurdu
Hasretinle üşüdüm, sancı vurdu
Aşkım, sen gelmiyor musun?

Çaresiz baş kaşındı, el kaşındı
Köyden, şehire boy taşındı
Eridi taş, kayalar aşındı
Aşkım, sen gelmiyor musun?

Aylar hamur gibi yoğurdu
Analar beşer çocuk, doğurdu
Bir sarsam, közüm soğurdu
Aşkım sen gelmiyor musun?

Koca çınar ayrıldı, topraktan
Çürüdü dişler döküldü, damaktan
Hayalin görünür gibi uzaktan
Aşkım, sen gelmiyor musun?

Nebat soldu, sapla saman
Yol gözlemek mi, ölümden yaman
Neyse ki sabır veriyor Yaradan
Aşkım, sen gelmiyor musun?

Göz yaşlarıma, cam buğulandı
Şems söndü, mar duygulandı
Sensiz gündüz, gece ağulandı
Aşkım, sen gelmiyor musun?

Nurullah’ım eriyor, günden güne
Sensiz, koca dünya döndü ine
Sana kavuşmak, en büyük hazine
Aşkım, sen gelmiyor musun?
Şair Nurullah DEMİR