Sen Gelmez Oldun Şiiri - Kamil Söylemez

Sen gelmez oldun
Düşerken bir yaprak
Kurdu kemirilişim
Acımın sezısı kamçı
Her yanım karanlık
Zifiri yokluğun prangası
Tüfek oluyorda alın çatıma
Düşürdüğün menzilden tetik kesimin
Ahhh larım çıkmıyor ölürken dizin dibine
Ramağında aydınlık saçaklığın sevdası
Altında ezilirken kuş kırığı tartım acısı
Yürekti bu duygu yanığı yağmurlu
Boranlı göçtü sen yüreğine pranga
Beni oturmuş incecik sevda patikasında
Bak hiç değmeden bir dalımıza uçtu
Şaşkın ördek gibi tersten göl dalışı
Kum saati kıyımı derinde mavim aşk
Gölgelerinde şiirin aktır alın kara yazısı
Soğk firenk oturp,emek üstümüze
Keserken kulaklarımızı zemheri sıcağı
Böğürtlen dikeni avlarken canımızı
Kazıklı voyvadanın acımasızlığı
Sanamı bana düşerdi aşk çıkmazı
Tuttur kendi dilini ayrılmayalımlarına
Sevda kırıntısı sonun başlangıcı
Bitmeyen hasretim bana kalsın
Yazılmışsın bana şirin ürgüp lü perim
Derindir bilki özlemin avuçlarımda
Ne ten kaldı nede beden yandık
Uzakları yakın edişin kefaletinde
Üç kuruşluk çalım hayatımız gizi
Voltamı attı çapa derin mavi sulara
Ne olursun anla beni yazma tutmaz
Takılı olta ucu kalışım aşkına
Ses makinis ses divit ucu iz düşüm
Kurşun gibi soğuk yokluğun ahım sırtında
Haydi gel otur bıldırcın göçü kuraklığıma