Sen gelmeden gitmeyecekti

Sen gelmeden gitmeyecekti
Bu gönül
Ölümüne yelken açmışken
Bu suskun rüzgar niye
Ellerimde tebeşirin
Kara izleri vardı
Perdede karagöz
Güldürmüyordu belki eskisi gibi
Çakı izli masamda elimde kurşun kalem
Bomboş bir sarı saman yaprak
Özlerken çocukluk düşlerimi
Büyüdükçe irtifa kaybediyordum
Elimdeki uçurtmamla
Bilinmeyen havalimanlarına iniyordum
Her seferinde eve dönüş
Çok uzun sürüyordu
Dönüşlerde iç titreten
Acı gülüşler olurdu
Ellerde tek atımlık karanfiller
Kaybedilenlere doğru yol alırdı

Sen gelmeden gitmeyecekti
Bitmeyen karakışlar
Akıldaki karışıklıklar
Yüzdeki kırışıklıklar
Anlamlı anlamsız
Tüm yaşananlar
Bir yere taşırdı
Apar topar
Ne gören
Ne duyan olurdu

Sen gelmeden gitmeyecekti
Bu beden
Bir gelsen
Bir gülsen
Ardına bakmadan
Zindanından en zindan karanlığa
Sonsuzluk cezasına çarptırılarak
Teslim olacaktı içimin her bir hücre parçası